Weerbaar door coaching
Je loopt vast. Iedereen in jouw omgeving ziet dit. Het maakt niet uit of het binnen het werk is of in je privéomgeving. Je ziet het zelf niet meteen en misschien steek je je spreekwoordelijke kop in het zand. Misschien ga je juist harder werken of word je iets onverschillig. Mogelijk ontwikkel je een ongezonde levensstijl. Je vertelt jezelf misschien dat er niks aan de hand is, dat je niet wordt gepest of buitengesloten, “het zijn allemaal grapjes” en “zo zijn ze nu eenmaal”. Of: “Ik kan best goed omgaan met agressieve cliënten of klanten, dat hoort er nu eenmaal gewoon bij!”
Dan gebeurt er iets, vaak iets kleins en dan barst de bom. Voordat je het weet ben je tegen een dierbare aan het schelden of je trekt je terug in je eigen wereld en sluit iedereen buiten. Je moet iets doen, dit gaat fout. Je bent meer waard. Maar wat nu? en hoe?. Je heb behoefte om met anderen te praten die er verstand van hebben en onbevooroordeeld zijn. Hoe moet ik grenzen aangeven richting collega’s en cliënten of klanten. Een ervaring van welke vorm van grensoverschrijdend gedrag dan ook moet een plaats krijgen in jouw systeem. Het moet verwerkt worden op een voor jou goede manier. Samen gaan we hier een plan voor opstellen. In een individueel gesprek maken we hier afspraken over.
Mocht je coachingsvraag voortkomen uit een gesprek met je leidinggevende, dan voeren we eerst een driegesprek, zodat zowel jij als je leidinggevende kunnen aangeven wanneer het coachingstraject een succes is.
Weerbaar door intervisie
Door jarenlange ervaring als docent heb ik geleerd dat weerbaarheid niet uit boeken komt. Ook ben ik ervan overtuigd dat weerbaarheid iets persoonlijks is. Zodra je geconfronteerd wordt met welke vorm van grensoverschrijdend gedrag dan ook, moet je schakelen en iedere keuze die je dan maakt kan de juiste of de verkeerde zijn, met alle gevolgen van dien. Met behulp van intervisie kun je meer zicht krijgen op je eigen reacties en het effect daarvan.
Intervisie is een investering voor de lange termijn. Door deel uit te maken van een (kleine) groep mensen dat elkaar vindt op bepaalde onderwerpen, versterkt dat het gevoel je gezien en gehoord te voelen. Het versterkt het wij-gevoel en nodigt uit om beter op elkaar af te stemmen, zowel bewust als onbewust. Wat er gebeurt is dat in plaats van allerlei halve aannames te doen die zich voor een gedeelte op betrekkingsniveau spelen, moet je binnen de intervisiegroep echt met elkaar in contact komen. Zowel mentaal als ook fysiek.
Fysiek? Ja, door samen ook een aantal fysieke oefeningen te doen, ontdek je wat fysiek gedrag van een ander bij jou oproept en andersom. Wat doet het bijvoorbeeld met je wanneer iemand continu te dichtbij je komt staan en hoe reageer je daar dusdanig op dat je met mogelijk behoud van de relatie wel je grenzen kunt aangeven.
Het gaat niet om een kunstje dat je aangeleerd wordt. Het gaat om een verandering in denken en houding van de persoon zelf en van een groepje mensen onderling. Wat ik wil bewerkstelligen is dat er een saamhorigheidsgevoel ontstaat waarin angsten besproken kunnen worden zonder dat we gaan therapeuten. Wat we leren moet wel concreet zijn en laagdrempelig toepasbaar op de werkvloer of in welke andere groep dan ook.
Door mijn expertise op het gebied van weerbaarheid kan ik verschillende theorieën en werkvormen inzetten om met een intervisiegroep aan de slag te gaan. Tijdens het oriënterende gesprek kan ik deze verschillende theorieën en werkvormen koppelen aan reeds bestaande protocollen of gedragsafspraken die er zijn binnen de context van de intervisiegroep.
Mocht de intervisiegroep een groep medewerkers betreffen, dan wordt ook met de leidinggevende (de opdrachtgever) gesproken, zodat de verwachtingen over en weer helder zijn en ik tevens de intervisie kan afstemmen op de gewenste culturen binnen de organisatie.
Op de lange termijn geloof ik dat deze vorm van intervisie het ziekteverzuim en het verloop van mensen binnen de organisatie positief kan beïnvloeden. Een vaak gehoorde reactie tijdens bijeenkomsten is bijvoorbeeld: “O dat herken ik ook! Dus jij voelt je ook wel eens klein en afgewezen.” “Ik word zo boos van mijn eigen onzekerheid dat ik wel kan gillen!” En dan werken mensen vaak al jaren samen…